Verslag #10: Sint Petersburg – Helsinki (1-7-02 t/m 16-7-02)
Sint Petersburg – Kronstad – Haapasaari (101 mijl, 17 uur)

dinsdag 2 juli
We wilden maandag al vertrekken; ons visum liep tot en met 3 juli. Maar eerst was er duidelijk veel te veel wind; Wietze en ik hadden toch van de ervaringen van de heenreis behoorlijk de riedels te pakken. En Truus liet ons wijselijk maar een beetje tobben; we waren overigens wel gelukkig met een extra paar handjes. Maandagavond om een uur of 7 ging de wind liggen dus was het wat ons betreft tijd om af te varen en in ieder geval de douaneformaliteiten af te handelen en naar Kronstad te gaan. Vladimir meldde ons echter dat de douane al vertrokken was, dat het niet lekker lag door wind en golven bij de passengersterminal, en dat we dus beter konden blijven liggen. Hij had nog geregeld dat zijn amerikaanse klant wel door kon naar de jachthaven, dus om een uur of 10 kwam een groot en zeer luxe amerikaans jacht naast ons liggen. Het was inderdaad wat rough op zee geweest, dus we waren toch blij met de beslissing.
Om 7 uur 's ochtends heeft de amerikaanse buur zeer gedisciplineerd verhaald (de bemanning, 4 man sterk, op dek, en na overleg eenieder aan het goede touwtje) en voeren we in rustig weer naar de passengers terminal, waar het wachten op de douane begon. Na enig aandringen waren die er om twaalf uur, maar het uitklaren op zich liep gesmeerd, en in een oplopende zuidenwind voeren we de 15 mijl naar Kronstadt, waar de formaliteiten helemaal snel waren afgehandeld. Vraag was alleen: gaan we in deze wind, of niet? De weersvoorspellingen waren verschillend: volgens Vladimir nauwelijks wind, volgens Kronstadt wind tot 15 m/s. Maar dezelfde bron in Kronstadt wilde ook geld voor het feit dat we daar lagen te wachten aan de steiger, dus in hoeverre dat betrouwbaar was? Enfin, om een uur of 6 in de middag, na een warme maaltijd, besloten we te gaan, en te starten aan de 100 mijl naar Haapasaari.

Haapasaari, Coast Guards

De reis door de nacht is prima verlopen, en de wind was uit de goede hoek en matig, dus al motorsailend maakten we een goed gemiddelde. Het laatste uur werd het weer slechter, meer wind en regen, maar toen waren we al snel tussen de eerste finse eilanden: ronde rotsen, glimmend in de regen en het ochtendlicht, en zodra je daarachter bent is de golfslag gebroken.
De paspoort-controle in Haapisaari heeft een mooie aanlegsteiger, en bovendien een steiger waar je lekker kan liggen na de formaliteiten, voor niks en rustig. De paspoort jongens waren om 5 uur in de ochtend snel klaar, we hadden alleen een beetje te veel drank (de zweedse voorraad in een kastje) en zij waren geen douane. Na overleg met hun collegae in Kotka vonden ze het allemaal niet de moeite waard om er werk van te maken. Lekker een ochtendslaapje na de vaarnacht in het stille Haapasaari.

Haapasaari – Kotka – Kaunassaari (13 en 12 mijl, 5 en 4,5 uur)

woensdag 3 t/m zaterdag 7 juli
Na ons schoonheidsslaapje gaan we om een uur of 1 in de middag Haapasaari verkennen. H. is een mooi eiland, met heel veel hütter er op. We worden aangesproken door een aardige fin, en bekijken zijn ouderlijk huis; zijn grootvader was loods, en H. was het eiland van de loodsen, gezien de ligging logisch. Hij had de bemanning van de Little Windflower nog een week geleden in zijn sauna uitgenodigd, dus die waren ook veilig overgekomen.

Haapasaari, centrum

In de middag doen we nog de 13 mijl naar Kotka; we hebben wel wat te regelen, eindelijk een voeding voor de compu (gelukt, zoals jullie hebben gemerkt), een werkende marifoon, douche, en een berg was wegwerken. Alles lukt, in de bibliotheek lezen we weer al onze e-mail (dank allen), we monopoliseren (op aangeven van de lieve havendames) een gehele dag de was- en droogmachine, en bekijken vriendelijk maar niet erg bijzonder Kotka. We hebben het gevoel dat na al het reizen van de afgelopen maanden nu een vakantie is begonnen; Finland is all scandinavian, vriendelijk, geordend, duur en prachtige landschappen.

Kotka

Na 2 nachten Kotka gaan we naar Kaunassaari (letterlijk: mooi eiland) en daar is het echt mooi. Vrijdag is er zo'n harde wind dat we -met de hele haven- verwaaid liggen. Wietze en ik lopen rond het hele eiland, een tocht van een uur of twee, aan de westkant koud en winderig, en aan de oostkant en midden op het eiland gelijk warm in de zon. Dat zullen we nog vaker meemaken.

Kaunassaari, verwaaid

Finland is een heel mooi en vooral heel ontspannen en vriendelijk land. Zoals we naar Sint Petersburg hebben gedacht dat met je eigen boot gaan eigenlijk niet echt de moeite waard is, zo kan je Finland, het land van de duizenden eilanden, het beste vanaf het water zien. De taal is voor ons onbegrijpelijk, maar het klinkt allemaal heel aardig, zweeds is de tweede taal (en dat spreek ik prima, vooral met enige alcohol), er wordt veel engels gesproken en iedereen wil graag communiceren. Kortom, we zijn de komende tijd niet op reis, maar op vakantie. Het verslag zal dus ook minder avontuurlijk zijn, en vooral korter. Want ook het schrijven stort wat in, en bovendien, zo veel maken we hier ook niet mee!

Kaunassaari

De gevaren route: Haapasaari – Kotka – Kaunassaari
De gevaren route: Sint Petersburg – Haapasaari – Kotka (de zwarte lijn is handmatig ingetekend)

Kaunassaari – Loviisa – Bockhamn – Porvoo (3 x 20 mijl; 6, 3,5 en 4,75 uur)

zondag 7 tot en met dinsdag 9 juli
Van Kaunassaari vertrekken we naar Loviisa;we hebben (ondanks ons niet bestaande fins) veel plezier van het havenboek dat we van Finnen in Tallinn hebben gekregen; alle havens en aanlegplaatsen staan er in, zodat we onze bestemmingen redelijk kunnen plannen. Loviisa is volgens de informatie een leuk plaatsje, en we hebben echt weer alle tijd om gezellig rond te tutten. De wind is zo waar geschikt om te zeilen, en dat doen we dan ook enthousiast. We leggen eerst aan bij een fort voor Loviisa, Svartholmen. Leuk om te zien, en vooral het terras is na de zeil-uren interessant.

Svartholmen

In Loviisa vinden we in de jachthaven een goed plekje aan de tanksteiger; het stadje is lief met mooie houten huisjes en een klein centrum. Als we de volgende ochtend boodschappen doen, komt de journaliste van de plaatselijke krant aan boord en schrijft een mooi artikel over ons in de krant; gelukkig is Truus aan boord om de honneurs waar te nemen.

In het plaatselijk sufferdje...

Na goede warme douches wordt het tijd voor een duik in de natuur, tussen de duizenden eilandjes (hoe moet je dit fotograferen?) en langs prachtige anker- en aanlegplaatsjes. Foto's zeggen hier meer dan tekst; het weer is prima, van tijd tot tijd kunnen we zeilen, en we genieten volop! Prachtig is Bockhamn: een baai met een nauwe ingang van 3 meter diep, en daarna aan de hekboei aan een prachtig eilandje. De motorbootjes waar we tussen aanleggen kijken dapper, maar vinden ons erg groot en zwaar. Dat klopt, maar zo luw moet het kunnen.

Bockhamn

De gevaren route: Kaunassaari – Loviisa – Bockhamn

We besluiten daarna helemaal naar Porvoo te varen, landinwaarts. Tijd genoeg, en Porvoo is volgens de gegevens een mooie plaats. We kontakten per mobiel onze Tallinn-finnen uit Porvoo, en als we daar na een tocht van een uur naar binnen in een box achteruit kunst-kotterend hebben aangelegd, staan ze ook op de kade. Helaas niet in Ägskär, hun weekend-eiland (met sauna in een tent!) maar toch leuk om hen weer te treffen.

Porvoo

Porvoo is inderdaad een stadje met een mooi oud gedeelte, dat nog vrijwel geheel in takt is; vol enthousiasme jog ik (ja zeker) de helling naar de kerk op en we genieten van de mooie houten huizen. Nog wat voorraden inslaan, en daarna de etappe naar Helsinki, langs de prachtige eilanden, eilandjes en losse rotsen van Finland. Wat een prachtig vaargebied!

Porvoo – Pirttisaari – Kalliosaari – Helsinki (17, 9 en 13 mijl, tesamen 9,5 uur (waarvan 5 uur zeilen))

woensdag 10 tot en met vrijdag 12 juli
Vanuit Porvoo varen we in kleine etappes naar Helsinki. We kunnen door de zuidenwind veel zeilen, en ankeren onderweg twee keer op prachtige plekken in de zon, we zwemmen (na langzaam door te gaan aan de zwemtrap, met de bijpassende dames-gilletjes) in het heldere water, en hebben zoals steeds veel bekijks van de Finnen in hun motorboten. We zijn ook wel groot hier, in dit kabouterwater, maar we kunnen met onze diepte eigenlijk alle routes varen; het lijkt alleen vaak wel erg klein voor ons.

De gevaren route: Bockhamn – Porvoo – Pirttisaari

Kalliosaari

Zo varen we rustig naar Helsinki, waar we op vrijdag aankomen, en aanleggen in de nieuwe jachthaven, mooi op de buitenkant met uitzicht over de baai, en storten we ons weer in een nieuwe stad.

De gevaren route: Pirtisaari – Kalliosaari – Helsinki

Helsinki

zaterdag 13 tot en met dinsdag 16 juli
Helsinki is een prachtige stad, en een waardige plek om 50 te worden. Het is hier mooi, ruim, met prachtige architectuur, veel dure en iets minder dure winkels, prachtige parken, en vooral een fantastische grote boekhandel, waar ik weer eens ouderwets kan toeslaan. We liggen in een niet zo mooie haven (voorzieningen in containers, naar verluidt omdat tussen de Jugendstil-panden geen nieuwe dingen mogen worden gebouwd) maar wel op een plek met veel uitzicht en hartje centrum; met een paar minuten sta je midden op de markt en loop je zo de Esplanade, het kloppende hart van Helsinki in.

Helsinki, esplanade

Na Sint Petersburg zijn we wel een beetje blase wat bezienswaardigheden betreft, moet ik bekennen. En we waren even niet meer op reis, maar op vakantie. Desalniettemin bezoeken we braaf het Museum van Moderne Kunst (mooi gebouw, dwaze tentoonstelling), het Architectuurmuseum (met een schandalig slechte tentoonstelling over Aalto), de Finlandiahal van Aalto (mwah), het museum van Finse design (leuk), de Rotskerk (mooi) en het Sibeliusmonument (ook mooi), de laatste twee temidden van bussen vol Japanners die blijkbaar inmiddels aan Finland toe zijn. En verder is het geweldig om te fietsen door de mooie Jugendstil-straten van Helsinki, en langs de zee, en dat alles in stralende zon en warme temperatuur.

Helsinki, haven

Op 15 juli komen dochter Jitske en vriendje Han, per Viking line, vanaf Stockholm om mijn verjaardag mee te vieren. Dus ja, ik moet er aan geloven: vijftig!

Helsinki, 16-7-2002

Eerlijk is eerlijk: het was een leuke verjaardag. Meestal ben ik nogal gloomy op 16 juli, maar daar kreeg ik dit jaar niet de kans toe. Een stapel cadeautjes, lieve mensen, stralende zon en een prachtig gepavoiseerde boot. Van het grote buurjacht een bos zonnebloemen ('hollands vanwege van Gogh') en werkelijk overheerlijk gegeten in het luxe restaurant Alexander Nevski. Kortom: toch een dag met een sterretje!

Helsinki, 16-7-2002

Er zijn – ook bij dit verslag – meer foto's...


Door naar verslag #11 | fotos verslag #10      Terug naar verslag #9 | fotos verslag #9 | startpagina